Ανθρωπότητα gone bad

Σαν γνήσιος γιουτιουμπίστας έχω ακκάουντ, μπαίνω καθημερινά, αφήνω κόμμεντς, κάμνω λάικ και ντισλάικ σε βίντεος, βλέπω αγαπημένα τραγούδια κλπ.

Υπάρχει κάτι που με ενοχλούσε πάντα όμως. Πάνω δεξιά έσσιει πάντα κάποιο featured video, που συνήθως εν κάποια ραντομιά κάποιου χρήστη, που εντύθηκε γιγάντια πουρνέλλα ή κάποιος που εβάφτηκε λέιντι κάκα τζιαί λαλεί ασυναρτησίες. Για να είμαι ειλικρηνής, σπάνια θορώ έτσι βίντεο αλλά το περιεχόμενο καταλάβεται που την πρώτη εικόνα. Πιστέφκω στην ελευθερία λόγου τζιαί σσιέρουμαι που ο καθένας έσσιει το δικαίωμα να ανεβάζει τα δικά του πράματα. Ο λόγος τούτου του ποστ, εν πως θέλω να ρωτήσω πως τα εκαταφέραμε, αθρώποι ταλαντούχοι, έξυπνοι, ορεξάτοι, με φαντασία, να σπαταλούν το ταλέντο τζιαί την ενέργεια τους, υποδυόμενοι γιγάντιες μπανάνες που σχολιάζουν την επικαιρότητα, ή δημιουργόντας 2 πορτοκάλια που τσακώνουνται μεταξύ τους. Στο όνομα πιας ελευθερίας του λόγου, δίνεται στον κόσμο το δικαίωμα να ανεβάζει βιντεάκια στο γιούτιουμπ, αλλά αντί να του επιδείξουν τη δύναμη του να πληροφορηθεί τζιαί να πληροφορήσει, να επιηρεάσει, να πει τη γνώμη του τρανταχτά, με φωνή τζιαί πρόσωπο, αφήνουν τον να σπαταλιέται μπροστά στη κάμερα του, κάμνοντας πράματα γελοία, με τα οποία λλίοι γελούν αλλά πολλοί περιγελούν, όμως θωρούν τα πάλε για να περνά η ώρα.

Πραγματικά ξαφνιάζει με όταν βλέπω τη δίψα στα πρόσωπα φίλων τζιαί γνωστών να δούν, που περιέργεια, πως κάμνει η λέτι κάκα τα μάθκια της να φαίνουνται όπως της κουκουβάγιας, αλλά εν σκέφτουνται πως το γιούτσιουμπ έσσιει πολλά πιο ουσιαστικά πράματα να προσφέρει.
Έν θέλω να το παίξω διανοούμενος επειδή εν είμαι. Έν λαλώ να σταματήσουμε να θωρούμε τραούθκια τζιαί να αρκέψουμε τα ντοκιμαντέρ. Η γνώση για την οποία μιλώ εν πιο ουσιαστική. Μιλώ για του είδους της διασκέδασης, μέσω γιουτσιούμπ, που σε αφήνει με το στόμα ανοιχτό. Που σε κάμνει να στείλεις την σελίδα σε κάποιο φίλο για να την δεί οπωσδήποτε. Όι για τη διασκέδαση που εν να σου χαρήσει ένα μειδίασμα αλλά μετά που λλίο εν να ξεχάσεις την ύπαρξη του. Ούτε για τζίνει που εμπαίζει τη νοημοσύνη μας τζιαί κατακρεουργεί τα εγκεφαλικά μας κύτταρα με την μαεστρία του Χάννιμπαλ.
Τί επήε τόσο τραγικά λάθος στην ανατροφή μας, σε ποιό σημείο της ανθρωπότητας επιάσαμεν το λάθος στρήψιμο, τζιαί αρκέψαμε να σπαταλούμε τον πολύτιμο χρόνο μας στη γη μπροστά σε μιαν οθόνη, θωρώντας βιντεάκια, ουσιαστικά μιας χρήσης? Ο Κίππλινγκ είπε στο ποίημα του Άν, πως όταν καταφέρεις να διάς αξία τζιαί στα 60 δεφτερόλεπτα του λεπτού, είσαι άξιος.
Πότε έγινε το μοιραίο λάθος τζιαί εξεχάσαμε τη σημασία του κάθε λεπτού?

Προσωπικά νιώθω εξαιρετικά έντονα τούτο το πράμα. Εν μπορώ εν γνώση μου να δώ κάτι που εν να με κάμει να νιώσω ότι σπαταλώ το χρόνο μου. Τζιαί αν τζιαί θυμώνω αρχικά με τζίνους που ποστάρουν τα βιντέακια, που πιστέφκουν ότι είμαι τόσο μαμημένα αθκιασερός που εν να κάτσω να δω τη σάτιρα (σε γιγαντιαία εισαγωγικά) τους, μετά θυμώνω με τζίνους που μας εφέραν στο σημείο α)να νιώθουμε ότι αξίζει να σπαταλουμε τα λεπτά εώς και τις ώρες εώς και τες ζωές μας μπροστά στην οθόνη να παλακιζούμαστε με τες παλακίες τους τζιαί β)να νιώθουμε την ανάγκη να παράγουμαι τες δικές μας παλακίες, όσο πιο παλακισμένες τόσο πιο πολλά βιούς.

Η δημιουργηκότητα εν κάτι το πολλά σπουδαίο. Σκεφτήτε πότε έγινε κάτι που τζιαι σας εδιασκέδασε χωρίς να σας κουράσει, αλλά επίσης εκαμεν σας να σηκωστεί η τρίχα σας. Να νιώσετε ότι για μια στιγμή κάτι έλαμψε μέσα σας. Μια ελπίδα, ένα φως ακαταμάχητο. Κάτι που εδημιουργήθηκε τόσο μαεστρικά που ήταν αδύνατο να το αγνοήσετε. Συνάμα να σας έσσιει διαδκεδάσει πραγματικά τζιαί να νιώθετε ότι τζίνει η ώρα ήταν γουέλ σπέντ. Γιατί να μεν εν ούλλη η διασκέδαση έτσι? Ανθρώποι με μεράκι τζιαί ταλέντο υπάρχουν. Τί επήε λάθος τζιαί προτιμούν να υποτιμούν τους εαυτούς τους τζιαί εμάς, τζιαι παράγουν ανούσια, ανάλατα βιτεάκια, που χτυπούν σσιλιάες χρήστες?

Τζιαί ίσως πιο σημαντικά, ως πότε εν να ποδοπατούμε την έμφυτη ανάγκη του αθρώπου για δημιουργία, στο βωμό της ευκολίας τζιαί του-να-περάσει-η-ώρα-τζιαί-είμαι-πτώμα-που-την-δουλειά? Πότε έχασεν την ανάγκη ο άθρωπος μέσα που την καθημερινή διαδκέδαση, να μαθαίνει κάτι? Όι γνώσεις του βιβλίου-εγκυκλοπαιδικές, αλλά κάτι... Πώς να αγαπά ή πως να γελά με την καρκιάν του. Πως να διακωμωδεί τζίαί πως να σατιρίζει τα κακώς κείμενα γυρών του. Πως να περνά ωραία αλλά να μεν μαννέφκει στη διαδικασία.

Εν τέλει, επεθύμησα να γελάσω, αλλά να κάτσω να σκεφτώ τζιόλας. Να κλάψω μπροστά στη θέα κάποιου πραμάτου, όι που πίκρα, αλλά που συγκίνηση, να σηκωθεί η τρίχα μου που τό πόσο ασύλληπτα έντονη τζιαί άμεση εν η τέχνη,τζιαί να νιώσω το αίμα να τζίλά μέσα μου τζιαί να παίζουν τύμπανα μέσα μου που μου φωνάζουν ΞΥΠΝΑ ΡΕ. ΕΝ ΕΦΤΥΣΑΝ ΓΙΕΜΑ ΟΙ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΣΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΆ'Ι'ΣΣΙΕΦΚΕΙΣ ΤΟ ΑΘΡΩΠΙΝΟ ΣΟΥ ΜΕΓΑΛΕΙΟ. ΔΗΜΙΟΥΡΓΑ ΜΕ ΠΑΘΟΣ, ΔΙΧΩΣ ΚΑΝΟΝΕΣ, ΜΕ ΑΛΗΘΚΕΙΑΝ ΩΜΗ ΠΟΥ ΠΕΡΝΕΙ ΚΚΕΛΛΕΕΣ ΤΖΙΑΙ ΔΕΙΞΕ ΠΟΣΟ ΣΕΒΕΣΑΙ ΤΟΝ ΣΥΝΑΘΡΩΠΟ ΣΟΥ ΤΖΙΑΙ ΠΟΣΟ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΤΟΥΣ ΠΕΙΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΥ ΖΕΙΣ ΤΖΙΑΙ ΣΥ ΠΑΣ' ΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ, ΜΠΡΑΒΟ ΠΟΥ ΕΚΑΤΑΦΕΡΕΣ ΝΑΚΛΗΡΟΝΟΜΗΣΕΙΣ ΤΗ ΜΑΓΕΙΑ ΤΟΥ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΑΘΡΩΠΟΣ ΜΕ ΑΛΦΑ ΚΕΦΑΛΑΙΟ.