Με την μάνα μου εν τα πάμε πολλά καλά. Ούτε άμαν είμαστε μαζί ούτε άμαν είμαστε χωριστά εν μπορούμε να συνυπάρξουμε. Μπαίνει μες το πετσί μου πολλά εύκολα. Ξέρω ότι εν επειδή της μοιάζω, αλλά όσο τζαί να προσπαθώ εν μπορώ να της έχω την αδύναμία που της είχα που ήμουν μιτσής. Όπως είπα είμαστε παρόμοιοι, τζαί εν να ήταν ψέμα να μεν το παραδεχτώ, αλλά έχουμε βασικές διαφορές που εν τέλει οδηγούν μας σε διαφορετικούς δρόμους τζαί προορισμούς. Έπηα μιαν κάρτα για τη γιορτή μου τζαί για τα γενέθλια μου που μου έστειλε που την Κύπρο. Γράφει μεταξύ άλλων:
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ λεβέντη μου
Να τα εκατοστήσεις
τζι' ότι ζητάς, τζ' ότι ποθείς
σύντομα ν' αποχτήσεις.
Να μεν σπέρνεις
Τζαί να γιωρκάς
Να μεν γιωρκάς
τζαί να' σιεις
Ούλλου του κόσμου τα καλά
μες την ποθκιά σου να' σιεις.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ, ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΛΑ,
ΧΡΟΝΙΑ ΕΥΛΟΗΜΕΝΑ
Μα πάντα ο πόνος τζ' η χαρά
πάσειν ζευκαρωμένα.
Τζαί αμέσως εθυμήθηκα τζίνο που έχω γραμμένο πάνω πάνω στο μπλογκ μου που κάτω που τον τίτλο...
Χρονια Πολλά μπαι δε γουέι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜανα μου ρε μοιαζεται οντως!
Να'σαι καλά ρε μπλογκ :p
ΑπάντησηΔιαγραφήοι σχέσεις μας με τους γονείς πάντα είναι περίπλοκες. είτε το θέλουμε είτε όχι. εγώ πάντα προσπαθούσα να μην της μοιάζω, αλλά όσο περνά καιρός τόσο περισσότερο θυμίζω τη μάνα μου... ούφφου.το πιο σημαντικό να υπάρχει αγάπη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομίζω, Μάνα, ότι τούτο με το να μεν μοιάσεις της μάνας σου έχουν το κυρίως οι κόρες. Εν καλό τούτο. Αν τζαί "ΛΕΒΕΝΤΗΣ" κατά τα αμερόληπτα κριτήρια της μάνας μου, καταλάβω ότι προσπαθούμε να αποφύγουμε τι εν, κατα τι γνώμη μας, λάθος στην συμπεριφορά των γονιών μας. Τελικά, πράγματι..Ούφφου..Φτάνει να υπάρχει αγάπη...
ΑπάντησηΔιαγραφήΌπως είπε και η Μάνα, το πιο σημαντικό είναι να υπάρχει αγάπη. Δέχτου τις διαφορές σας και κράτα το ότι αγαπά σε
ΑπάντησηΔιαγραφή