Ο Καζατζάκης στα δημοτικά σχολεία

Να ξεκαθαρίσω. Όι ο πραγματικός Καζαντζάκης, γιατί όπως ξέρετε εν νεκρός άρα εν να ήταν απλά φοητσιάρικο. Εννοώ το έργον του. Για κάποιο λόγο έκαμε μου τεράστια θετική εντύπωση. Ίσως επειδή θκεβάζοντας για πρώτη φορά την εισαγωγή του 'Ταξιδεύοντας' στην Αγγλία επήρα ένα μικρό δείγμα του μεγαλείου του αθρώπου τούτου. Μια εισαγωγή που σε αιχμαλωτίζει που τες πρώτες λέξεις:

"Θες δε θες, αντικρύζοντας χοχλακιστά, ακαταστάλαχτα ακόμα πάθη, θα φανερώσεις τη γνώμη σου, και η γνώμη σου αυτή, όποια και να' ναι, θα εξαγριώσει τους αντιθέτους. Κι αν προσπαθήσεις, δημιουργώντας με αφιλοκέρδεια και μόχτο, μεγάλη απόσταση καιρού και τόπου να δεις και να κρίνεις, τότε πια θα σου ριχτούν μανιασμένα και τα δύο αντίμαχα στρατόπεδα.........

.........Η Δυσκολία στάθηκε πάντα στη ζωή ο μέγας ερεθισμός που ξυπνάει και κεντρίζει όλες μας τις ορμές, καλές και κακές, για να πηδήξουμε το εμπόδιο που υψώθηκε ξαφνικά μπροστά μας κι έτσι, επιστρατεύοντας όλες μας τις δυνάμες, που αλλιώς θα ύπνωναν ή θα ενεργούσαν σκόρπια κι ανόρεχτα, φτάνουμε κάποτε πολύ μακρύτερα απ΄ότι ελπίζαμε. Γιατί οι επιστρατευόμενες δυνάμες δεν είναι μοναχα δικές μας, ατομικές, μήτε μονάχα ανθρώπινες. Στη φόρα τούτη που παίρνουμε για να πηδήξουμε, ξαμολύνουνται μέσα μας τρισυπόστατες δυνάμες: ατομικές, πανανθρώπινες, προανθρώπινες. Στη στιγμή που συσπειρώνεται ο άνθρωπος σαν ελατήριο για να επιχειρήση το πήδημα, ολάκερη, μέσα μας, η ζωή του πλανήτη παίρνει φόρα...."

Το μεγαλείο το οποίο προανέφερε εν έντονο σε ούλλο του το έργο τζιαι στη ζωήν του ολόκληρη. Ένας άθρωπος που περιγράφει με ειλικρίνεια , τραγικότητα, ρεαλισμό, χωρίς φανφάρες τζιαί με μια διαχρονικότητα ανατρισσιαστική τες σκέψεις του τζιαί που διά την εντύπωση ενός γενναίου αντι-ήρωα που προτιμά να γυρίσει το μάγουλο παρά να γεμώσει με αίμα τα χέρια που το εδωθήκαν για να αγκαλιάζει τζιαί όι για να σκοτώνει.

Τούτος ο σπουδαίος άνθρωπος θα γίνει κομμάτι νέων παιθκιών σε 4 σχολεία στην Ελλάδα που τόσο Δημοτικό ακόμα. Ανάμεσα στη λογοτεχνία που θα μαθαίνουν, επιλέγηκε ο Ν.Καζαντζάκης τζιαί εν μπορώ παρά να ανακουφιστώ που μερικοί αθρώποι εν να σμιλεφτούν που τα λόγια σπάνιου πλούτου τζιαί ειλικρίνειας του Καζαντζάκη. Ήταν ένας ποιητής, γλύπτης της πσισσίης όπως πλέον εν υπάρχουν. Αγγίζει σε με μια αμεσότητα που όσοι εθκεβάσαν Κοέλο καταλαβένουν, αλλά με μιαν ειλικρίνεια τζιαί ένα ρεαλισμό που διαφεύγει του Κοέλο. Με μιαν απλότητα που εν βρίσκεις πουθενά τζιαί με ένα μήνυμα τρανταχτό σαν τες βουβουζέλες στη Νότια Αφρική.

Εν μπορώ να φανταστώ μεγαλύτερο δώρο για τα μωρά που εν να έχουν την τύχη να γνωρίσουν το έργο του Καζαντζάκη που τόσο νεαρή ηλικία. Τζιαί ιδιαίτερα σε μιαν εποχή που πασχίζουμε να μαγαρίσουμε τες πσισσιές που εμείναν αθώες με το δηλητήριο που μας εκατέστρεψε τζιαί εμάς.

"Ανθολόγιο με αποσπάσματα από το έργο του μεγάλου Κρητικού δημιουργού, Νίκου Καζαντζάκη, παρουσίασε χθες η Νομάρχης Ηρακλείου, κ. Βαγγελιώ Σχοιναράκη – Ηλιακή στο 6ο Γυμνάσιο Ηρακλείου.Το ανθολόγιο εξέδωσε η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Ηρακλείου σε συνεργασία με την Ένωση Φιλολόγων Νομού Ηρακλείου, απευθύνεται σε μαθητές Γυμνασίου και των τελευταίων τάξεων του Δημοτικού Σχολείου και πρόκειται να διανεμηθεί στους μαθητές όλων των σχολείων του Νομού. Η Νομαρχιακή Αρχή Ηρακλείου από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε έχει πραγματοποιήσει πολλαπλές δράσεις για τη διάδοση του έργου του μεγάλου Κρητικού δημιουργού.

Το βιβλίο αυτό έχει παρουσιαστεί σε τέσσερα σχολεία: στα Καλύβια Αττικής, στα Μουδανιά Χαλκιδικής, στο Κολέγιο Αθηνών και στα Εκπαιδευτήρια Γείτονα.Αξιοποιείται σαν παιδαγωγική πρόταση ανάγνωσης και πρώτης προσέγγισης στη ζωή και στο έργο του Νίκου Καζαντζάκη. Συνοδεύεται από αποσπάσματα έργων του μεγάλου Κρητικού."

http://www.amis-kazantzaki.gr./

Ούλλα τούτα χαροποιούν με γιατί ελπίζω πως με τούτην την κίνηση εν να δωθεί το μήνυμα πως οι δασκάλοι έχουν ένα αγνότατο μεν, ακατέργαστο δε υλικό στα σσιέρκα τους. Αν δεν τον πλάσουν με τα σωστά υλικά, το αποτέλεσμα εν αποτρόπαιο τζιαί μοιραία άχρηστο τζιαί καταδικασμένο. Με τα σωστά υλικά εν να δημιουργήσουν αθρώπους που εν να ξέρουν να ζουν "όχι μόνο με σεβασμό, παρά και με μια παράνομη, αλλόκοτη αγάπη.". Που εν να ξέρουν "το απλούστατο τούτο: πως όλοι είναι κρυφοί συνεργάτες και μάχονται γιατον ίδιο μεγάλο σκοπό"

Τζιαί ίσως μια μέρα, μετα που πολλά χρόνια, ένα που τζίνα τα μωρά που μαθαίνουν τωρά Καζαντζάκη να κλείσει τα μμάθκια του σε έναν άδολο κρεβάτι τζιαί να σκεφτεί...ΕΙΜΑΙ ΛΕΦΤΕΡΟΣ.