Το πουλλί μου

Έσσιει κάτι στιγμές που σταματούν να με κόφτουν τα πράματα που ασχολούμαι καθημερινά. Που μπαίνω σε ένα άλλο mode. Που εν θέλω να μιλώ για ουδέτερα πράματα που στην ουσία εν με αγγίζουν αλλά για το πως νιώθω, για τη ζωή. Αυθόρμητα όμως. Χωρίς ηλίθιες εισηγήσεις του τύπου: 'Ατε αρκέψετε καμιά φιλοσοφικήν συζήτηση που στην ηλικία μου εν κάπως συνήθες.

Σαμπώς τζιαί έν έναν κουμπί που το πατάς. Σαμπώς τζιαί οι πιο βαθκιές ανησυχίες μας εν τόσο εύκολο να προσεγγιστούν όπως οποιοδήποτε θέμα. Εν έτσι στιγμές, τελοσπάντων, που σκέφτουμε πιο εν το δικό μου γαλάζιο πουλλί. Να εξηγηθώ. Ο Καζαντζάκης είπε πως κάθε λαός που ανέδειξε πολιτισμό έχει το γαλάζιο πουλί του. Η Ελλάδα την ομορφιά, η Ρώμη το Κράτος, οι Ινδοί τη Νιρβάνα, οι Εβραίοι το Θεό. Τωρά ενηξέρω γιατί πουλλί τζιαί γιατί γαλάζιο αλλά ο ποιητής σίουρα είσσιε τους λόγους του τζιαί εγώ αποδέχουμαι τους γιατί επιτρέπουν μου να γράψω έτσι τίτλο στο ποστ τούτο.

Κατ' επέκτασην σκέφτουμαι πως το γάλάζιο πουλλί μπορεί να εν πιο ατομικό. Πως κάθε άθρωπος έσσιει το δικόν του. Για παράδειγμα ένος φίλου μπορώ να πώ με σχετική σιουρκά πως εν η πολυμάθεια. Έσσιει μιαν αξιοζήλευτη πείνα για γνώσεις. Πραχτικές τζιαί θεωρητικές. Άλλου, το πουλλί του ένι να μοιράζεται αγάπη τζιαί να θωρεί πως τούτη η αγάπη εξαργυρώνεται με χαμόγελα, ευγνωμοσύνη κλπ. Καλά των άλλων.. Το δικό μου? Περηφανέφκουμε πως έχω αυτογνωσία τζιαί πως ζω ευσυνείδητα, αλλά ενιξέρω πιον εν το γαλάζιο πουλλί μου. Τόσο λλίο ξέρω τον εαυτό μου τελικά? Ή ίσως εν πιο εύκολο να πουν οι άλλοι για μένα? Μπορώ να φανταστώ ένα περίπου τι πουλλί έχω(ακόμα μιλώ για το ίδιο θέμα μεν συγχυζούμαστε), αλλά τελικά μπορεί να ξέρω τί έννεν το πουλλί μου παρά τι ένι. Νομίζω έτσι ένι. Ξέρω πως το γαλάζιο πουλλί μου έννεν το χρήμα. Έννεν η επιτυχία εις βάρος των άλλων. Έννεν η διεκδήκηση. Έννεν η περιπέτεια. Έννεν η δόξα αν τζιαί η αναγνώριση εν κάτι που συμπαθώ. Έννεν, έννεν, έννεν. Τί ένι? Μπορεί ποττέ να μεν μάθω. Μπορεί μια αναζήτηση σαν τούτη να εν ανώφελη (τούτο υποψιάζουμαι). Μπορεί το γνώθει σ' εαυτόν να μεν μπορεί να περιοριστεί τόσο πολλά, τόσο τέλεια τζιαί ιδανικά. Μπορεί όμως αν υπάρχει να βρείς το μυστικό του τί καθορίζει τες αποφάσεις σου στη ζωή, που οδηγεί ο δρόμος που αναπόφευκτα ακολουθείς. Ας πούμε αν το πουλλί μου εν ο αλτρουισμός, εν θα εν ανάγκη να σπαταλήσω ενέργεια, χρόνο κλπ σε κάτι που με απομακρύνει που το πουλλί μου. Έν να αφοσιωθώ σε τζίνο. Ίσως να βοηθά να προσπαθήσω να το βρώ. Ίσως να μεν εν ένα αλλά πολλά πράματα που αλληλοεπιδρούν. Έν θα ήταν καλά να ήξερα πιο εν το δυνατό μου χαρτί?

Αν βασιστούμε στον Καζαντζάκη που εν δημιουργός της ιδέας, τότε το γαλάζιο πουλλί εν σίουρα σημαντικό. Τόσο όσο το κράτος για τους Ρωμαίους ή η ομορφιά για τους αρχαίους μας. Το να περιορίσεις τον εαυτό σου όμως σε ένα γαλάζιο πουλλί, όσο ρομαντικό τζιαί εξαίρετον ακούετε, ίσως να μεν εν βοηθητικό. Η ιστορία απέδειξε ότι όσο τζιαί να έλαμψαν οι πολιτισμοί που ανέφερε ο Καζαντζάκης, σε κάποιο βαθμό επεριοριστήκαν που τούτο. Καλή η ομορφιά, αλλά αρκετή? Μπα. Καλό το κράτος η οργάνωση, αλλά αρκετή? Η Νιρβάνα σίουρα ιδανική. Αλλά εφικτή? Αν ναι, και μετά? Ο Θεός καλός αλλά σε έναν κόσμο που οι αθρώποι μαθαίνουν να αμφισβητούν, θέλουν εφικτές απαντήσεις στα ερωτήματα τους, βομβαρδίζουνται που την επιστήμη(καλώς ή κακώς), που προσπαθεί να σκοτώσει την τελευταία πιθαμή ελπίδας, πίστης σε κάτι μεγάλο, κάτι σπουδαίο, κάτι αναίμακτο, κάτι χωρίς DNA τζιαί λογική εξήγηση, πόσο παναθρώπινο ένι?

Τελικά πιστέφκω πως πρέπει να το δώ διαφορετικά. Οι πολιτισμοί ακολουθούν ένα δρόμο που πιστέφκουν εν ο ιδανικός για τζίνους. Που εν να τους οδηγήσει στην επιτυχία, την ευτυχία, την ολοκλήρωση, την ασφάλεια, την ισχύ. Όταν είδη αναπτυχθεί ο πολιτισμός, μπορείς να πείς.. Α! Το γαλάζιο πουλλί του εν η ομορφιά. Αν το ξέρεις που πριν εν χρήσιμο? Αλλάσσει κάτι? Αλλάσσει ο δρόμος. Νομίζω όι. Γι' αυτό τζιαί εμείς πρέπει να ακολουθούμε το δρόμο που εχαράκτηκε ειδικά για μας. Εν αναπόφευκτο να ακολουθήσουμε τον μοιραίο μας δρόμο ότι τζιαί να γίνει. Γιατί το γαλάζιο πουλλί μας εν ελεύθερο. Μπορεί να εμφανιστεί στιγμιαία σαν σε όνειρο πριν εξαφανιστεί στην σκοτεινιασούρα. Το πουλλί μας εν ελεύθερο γιατί εν του έχουμε ινία. Γιατί εμείς το πλάθουμε όπως εμείς πλάθουμε τους εαυτούς μας λόγω της εύπλαστης φύσης μας. Το ότι εν δύσκολο έν σημαίνει εν ακατόρθωτο. Σημαίνει ότι το πουλλί μας έσσιει μπρίο, έσσιει κότσια, αξία, αρχ..ια τζιαί πως για να το κουμαντάρις απαιτείται να τα έσσιεις τούτα τζιαί εσύ