Καλέ μου άδοξε ήρωα

Καλέ μου άδοξε ήρωα Τίμη Παρίση-μη σώσω να τον δώ σε φασσιον σσιόου-. Τί έπαθες γιέ μου?

Καταρχάς μια προειδοποίηση. Για να κάψετε όσο πιο λλία εγκεφαλικά κύτταρα γίνεται δέτε το βίντεο που το 6'30" τζιαί μετά αφού τζιαμέ εν το ζουμί. Τούτο εγώ είχα την τιμή να το δώ απο τις ειδήσεις σε παρακαλώ του Σταρ (φυσικά).Με κάποιο δραματικό σίουρα χεντλάιν που μου διαφεύγει, κάτι του τύπου ΔΡΑΜΑΤΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΣΤΟ ΖΑΜΑΝΦΟΥ, Ο ΠΑΡΙΣΗΣ ΔΙΩΧΝΕΙ ΤΗ ΜΑΝΙΑ ΜΕ ΤΙΣ ΚΛΩΤΣΙΕΣ!!!!!!! ΤΙ ΣΧΟΛΙΑΖΕΙ Η ΕΛΕΝΗ ΛΟΥΚΑ. Απ'ότι μπορώ να φανταστώ δηλαδή.

Ο λόγος τούτου του ποστ με το ανορθόδοξο βίντεο εν ο εξής. Θέλω να ρωτήσω και κατα συνέπεια να μάθω ως πότε καλέ μου άνθρωπε(α λα Βέγκος)πρέπει άδοξες τηλεπερσόνες, να εκμεταλλέφκουνται ένα τόσο ικανό τζιαί χρήσιμο, ιδανικά, μέσο για τα προσωπικά τους 5λεπτά δόξας που σφετερίζουνται με το ζόρι. Τζιαί ως πότε εν να τους δίνεται το βήμα που τα κανάλια τζιαί που συγκεκριμένες εκπομπές για να φκέννουν στο γυαλλί?

Μεν με παρεξηγήσετε. Όσο χρήσιμες θεωρώ εκπομπές τύπου Πρωταγωνιστές ή Το κουτί της Πανδώρας, άλλο τόσο χρήσιμες θεωρώ τες ψυχαγωγικές εκπομπές. Η διασκέδαση, το γέλιο, η χαρά, η λύπη, το δράμα εν μέσα στη ζωή μας τζιαί ο άθρωπος εζητούσε την δραματικοποίηση τζιαί τη διακωμωδία της ζωής του εξ ανέκαθεν. Με το θέατρο, τα τραούθκια, την ποίηση, ειδικά τη λυρική πιο παλιά, επροσπαθούσε να βάλει αλατοπίπερο στη δύσκολη, ρεαλιστική ζωή με τα συνηθισμένα βάσανα. Η σημερινή τηλεόραση κάμνει πολλά καλά τούτη τη δουλειά. Καλύτερα που κάθε άλλη εποχή. Προσωπικά ο συνδυασμός σοβαρού τζιαί σάτιρας, στυλ Λαζόπουλος, εν ιδανικός, γιατί ο κόσμος πληροφορείται, ανοίει το μμάτο του τζιαί ταυτόχρονα γελά, σσιέρετε τζιαί εν βαρκέται.

Το σημερινό infotainment εν μια προσπάθεια, πιστέφκω, να μεν χάσει το ενδιαφέρον του ο κόσμος ενω του λαλείς τα απαραίτητα σοβαρά θέματα. Πολλοί το επαρεξηγήσαν στην τηλεόραση, αλλά κανένας όσο το Σταρ, τζιαί με τόσες δραματικές συνέπειες. Εν θα μπώ πολλά βαθκειά στο θέμα όμως. Ο καθένας βάλλει τη λογική του τζιαί τραβά την προσωπική του γραμμή ως τζιαμέ που αντέχει η κράση του. Τζιαί για να αλαφρύνω τούτο το ποστ (στην΄απίθανη περίπτωση που εν το έκαμε το βίντεο στην αρχή), είπα να γράψω τη συνηθισμένη συνταγή που φαίνεται ν' ακολουθούν στην ζωή πολλοί για να αναδυθούν στην τηλεοπτική επιφάνεια που την αφάνεια που τόσο τους ενοχλεί. Για χάρην ευκολίας, χωρίζω τους μα'ι'τανούς σε πλατύφυλλους(αποδεχτά όμορφους) και σγουρούς (αποδεχτά συνηθισμένοι).

Πλατύφυλλοι/ες: Περσόνες τύπου Τζούλια Αλεξανδράτου. Όμορφοι, χαζοί, εν να εκμεταλλευτούν, κάποιαν ευκαιρία που εν να τους δωθεί για να φκούν εις τα κανάλια να σχολιάσουν, προτιμότερο καυστικά το τί έγινε. Τέθκοια ευκαιρία μπορεί να εν ξαφνική αποχώρηση που ριάλιτι, σκάνδαλο για ροζ υπηρεσίες, φήμες πέρι άδικης παραγκώνισης σε διαγωνισμό ομορφιάς κλπ. Που τζιαμέ τζιαί μετά ξεκινά το σήκωμα του σταυρού της διασημότητας. Πάντα στο ίδιο κανάλι, αλλά σε διαφορετικές εκπομπές. Αποκορύφωμα καριέρας, να πει ο Λιάτσος στες ειδήσεις του Στάρ: Σοκ προκάλεσε με τις δηλώσεις της η Πλατύφυλλη προκαλόντας αντιδράσεις.

Σγουροί/ές: Περσόνες τύπου Χρίστος απο Γκρικ Αιντολ, Ψωμιάδης, Τίμης Παρίσης, κακή ώρα. Όμορφους εν τους λαλείς όσο τζιαί να εν το beauty in the eye of the beholder. Γίνονται γνωστή με το ζόρι, μέσα που καυγάδες, μέσα που την εκπομπή της Αννίτας Πάνια, ή μέσω αυτοπροβολής, κηρύσσωντας τον εαυτό τους, Ελληνίδα σταρ, Εθνικό σταρ, Εθνική φωνή της Ελλάδας, αγνό λαικό παιδί, συγκενής κάποιου νεκρού σταρ εξωτερικού. Αποκορύφωμα καριέρας: Απόπειρα αυτοκτονίας, μαλλιοτράβηγμα σε ζωντανή εκπομπή, κλείσιμο σε φυλακή, πλαστική εγχείρηση, κλείσιμο σε ψυχιατρική κλινική, ροζ βίντεο. Οτιδήποτε φτάνει να σε πιάει στο στόμα του ο κόσμος τζιαί να σου κάμει αφιέρωμα το Φώτης και Μαρία Λάιβ.

Το πόιντ τού ποστ(ναι υπάρχει), εν ότι είμαστε αθρώποι που επεράσαμε σσίλια βάσανα για να έρτουμε να σταθούμε δαμέ που είμαστε. Οι πιο πολλοί ζούμεν τίμια, φτύνουμεν αίμα, ανεχούμαστε πράματα τζιαί καταπίνουμε ούλλα τα φαρμάτζια που μας ποτίζουν. Πονούμε, αλλά συνεχίζουμε να γελούμε τζιαί να αγαπούμε. Πειράζουν μας αλλά εν σσίφκουμε την κκελλέ. Γράφουμε μπλογκς, ή φωνάζουμε, αντιδρούμε, τζιαί παλέφκουμε. Θωρούμε ειδήσεις τζιαί πονούμε τον τόπο μας, αλλά γελούμε μετά με την Αίγια τζιαί ξέρουμε πως ούλλα εν να παν καλά. Πως εν να γεράσουμε ευτυχισμένοι, τίμιοι τζιαί αθρώποι δυνατοί, με την κκελλέ ψηλά, τζιαί το μέτωπο μας καθαρό. Αιματωμένο μπορεί αλλά καθαρό σίουρα. Αξίζουμεν εμείς να μας συμπεριφέρεται το Στάρ τζιαί το κάθε Σταρ με τούντην αναίδεια? Με τούντην έλλειψη σεβασμού. Αξίζουμεν να μας υποτιμούν? Να μας μαννέφκουν τζιαί να μας κλείουν τα μμάθκια? Να βασίζουν την επιτυχία τους στες ράσσιες μας? Να μπορούν να μας ανηψώσουν, να μας δώκουν δύναμη, θάρρος, γνώσεις, γέλιο αγνό τζιαί κλάμα αγνότερο, κλάμα εξ ουρανού, να μπορούν να μας κάμουν να δούμε δίπλα μας τον παππού τζιαί τη γιαγιά μας , τη μάνα μας, την αρφή μας τζιαί να πούμε δόξα σει που εν δίπλα μου, δόξα σει που ζώ τζιαί που αναπνέω, που πονώ τζιαί που αγαπώ, τζιαί αντί τούτου να μας δείχνουν μαλακίες τζίαί να μας ναρκώνουν με τα κόμπλεξ τζιαί τες ελαφρότητες τους? Καλέ μου άδοξε ήρωα, είσαι εσύ αναγνώστη μου, που στα σσιέρκα σου κρατάς τη ζωή τζιαί όι το τηλεκοντρόλ, που ξυπνάς τζιαί ζεις τίμια, που τα λεφτά που βαστάς έγίναν με τον ιδρώτα τζιαί τον κόπο σου, με την επιμονή τζιαί την γαιδουρίσια την υπομονή σου, που εν καρτεράς την τηλεόραση να σου πει ποιος είπε, ούτε το μπράβο των βαρβάρων για να συνεχίσεις στον δρόμο σου.