Τζιαμέ που περιμένεις το μάννα, έρκεται το κλάμα, τζιαι τζιαμέ που προετοιμάζεσαι για κλάμα, έρκεται το μάννα. Το μόνο που μεινίσκει τελικά εν να ζεις τζιαι να γελάς. Τζιαί το κλάμα του Θεού ένι.















































Κυριακή 12 Σεπτεμβρίου 2010

Τα 10 που αρκήσαν

Τα 10 μου αρκήσαν, επειδή, έθελα να τα σκεφτώ καλά, τζαί το ότι εν με ερώτησε κάποιος συγκεκριμένα, "εφόρτωσε" με με το βάρος του ότι γράφω τα κυρίως για μένα, άρα πρέπει να είμαι απόλυτα ειλικρινής. Κάποιος μπορεί να πει, αφού εν για σένα ήντα τα γράφεις στο μπλογκ? Γράφω τα δαμέ επειδή εγώ εντυπωσιάστηκα που τα όσα εθκέβασα που άλλους μπλόγκερς. Μπλογκς που εν εθκέβαζα επειδή εν με ετραβούσαν αρκετά, είδα τα με άλλο μάτι τζαί πλέον είμαι φαν τους τζαι των αθρώπων που τα γράφουν. Επίσης έμαθα πως η μπλογκόσφαιρα εν σαν μια οικογένεια, χτισμένη στες σκέψεις τζαι τα συναισθήματα, στην έκφραση τους τζαί κατ' επέκταση στην ειλικρίνεια τζαι στην εμπιστοσύνη. Εν μια ιδιόρρυθμη οικογένεια, αλλά μοναδική με τη κυριολεχτική σημασία της λέξης.
Θέλω με τον τζαιρό να μπώ στην οικογένεια(ακούετε σαν ατάκα που το Godfather?) με την αξία τζαί το κόπο που θα βάλλω, αλλά τζαί με την εμπιστοσύνη που είμαι διαθετημένος να δείξω σε όσους θκεβάζω τζαί με σεβασμό τζαί αγάπη σε όσους με θκεβάζουν. Τα ποστς ήταν το πρώτο βήμα. Τούτο εν το δεύτερο.

1.Αγαπώ τον ουρανό που εν γνωστός ως vanilla sky. Πορτοκαλο-κοκκινο-ασπρος με πασσιά σύννεφα.

2.Αγαπώ τες μέρες που φυσά πάρα πολλά. Νιώθω ότι ζω σε έναν σουρεαλιστικό, παράλληλο κόσμο.

3.Το ανεπιτήδευτα καλό φαγητό.

4. Τα πάντα που αφορούν τον σσίλο μου.

5.Τα δέντρα τζαί τον ήλιο.

6.Το αθρώπινο σώμα, όι βιολογικά, αλλά νοητικά/ποιητικά, αλλά τζαί σεξουαλικά.

7.Την ποίηση, που εν αληθινή όι φτιαγμένη για να εντυπωσιάσει.

8.Το να γνωρίζω αθρώπους που με κάμνουν να θυμούμαι γιατί αγαπώ την αθρώπινη φύση τόσο πολλά.

9.Το δυνατό γέλιο που σε κάμνει να πονείς την τζιλλιά τζαί το στόμα σου τζαί να τρέχουν τα μμάθκια σου.

10.Το κλάμμα ευτυχίας, το κλάμα-κάθαρση.

3 σχόλια:

  1. 1,3,5,6,8,9,10. τζαι εγω αγαπώ τα τουτα.
    Σσύλλον δεν έχω οπόταν δεν ξέρω. Όταν φυσά πολλά φοούμαι -κάποιο παιδικό τραύμα μάλλον. Ποίηση δεν διαβάζω γιατί κάμνει με τζαι σκέφτουμαι πολλά. Τζαι επειδή ήδη σκέφτουμαι πολλά χωρίς λόγο τζαι αφορμή, αποφεύγω όσο μπορώ την υπερφόρτωση.

    Εν ωραίο να βρίσκεις ανθρώπους που αγαπούν τα απλά, ενεπιτήδευτα πράματα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Συμφωνώ απόλυτα. Εντυπωσιάστηκα που τες απαντήσεις που ήβρα σε διάφορα μπλογκς. Νομίζω αν κάποιος ήταν να κάμει κάποιαν έρευνα είσσιε να βρεί ότι οι μπλόγκερς εχτιμούν τα μικρά πράματα παραπάνω.. Άποψη μου βεβαίως βεβαίως.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Μα τί είναι η ζωή μας άλλωστε; Πολλά μικρά-μικρά πράματα μαζεμένα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή