(Απο)Κωδικοποίηση

Αννίω το λάπτοπ. Βάλλω τον κωδικό για το hotmail. Θωρώ τα ίμειλς, τζαί μετά πάω yahoo mail που εν αφιερωμένο στους φίλους. Βάλλω τον κωδικό. Θωρώ τζαι τζιαμέ τα διάφορα νέα. Μπαίνω gmail, άλλος κωδικός, για το μπλογκ τζαί το νεοσύστατο facebook account(άλλος κωδικός) μου. Πάω γιούτιουμπ, άλλος κωδικώς για τον λοαρκασμό μου τζιαμέ.

Άλλο το Amazon, το Asos, τζαι διάφορα άλλα που θέλουν δικούς τους κωδικούς. Ότι κάμεις στο ίντερνετ πλέον θέλει κωδικό. Εν να γοράσεις ρούχα? Αεροπορικό εισητήριο? Βιβλία? Σιντί? Εν να μιλήσεις με φίλους στο Σκάιπ? Κωδικούς τζαί βίρρα κωδικούς.

Ούλλα γίνουνται με απόλυτη μυστικότητα, με έλλειψη εμπιστοσύνης. Με απώτερο σκοπό την ασφάλεια, την αποφυγή βιασμού των προσωπικών σου στοιχείων που άλλους.

Τζαί νιώθω ότι τούτη η κωδικολαγνεία, άρκεψε να χαραχτηρίζει τζαί την προσωπική μας ζωή. Ότι εν να γίνει πρέπει να γίνεται μυστικά, ασφαλή. Αρέσκει σου κάποιος. Μαθαίνεις που τρίτους το όνομα του. Κατασκοπέφεκεις τον/την που το facebook, θωρείς τες παρέες του/ της, που εταξιδέψαν το καλοτζαίρι, πόσα αδέρφκια έσσιει, ήντα σειρές θωρούν στην τηλεόραση, ίντα φράσεις εν οι αγαπημένες τους κλπ. Ούλλα τούτα που μιαν ασφαλή απόσταση, ενώ ο άλλος αγνοεί την ίδια την ύπαρξη σου.

Όταν εν να γνωρίσεις ένα καινούριo άτομο, καρτεράς να ακούσεις τες μαγικές λέξεις που γυρέφκεις. Τον κωδικό που εν να σε κάμει να πιστέψεις ότι ο άθρωπως τζίνος αξίζει το χρόνο σου. Υπάρχει τόσος πολύς κόσμος τζαί τόσος λλίος χρόνος που οι καινούριοι αθρώποι θεωρούνται αναλώσιμοι. Μια λάθος πρώτη κουβέντα τζαί προχωράς σε κάτι άλλο. Μια λάθος κίνηση τζαί ο λοαρκασμός σου κλειδώνεται για τζίνο το άτομο. Γιατί να ασχοληθείς παραπάνω? Υπάρχουν τόσοι τζαί τόσοι άλλοι.

Τζαί έτσι καταλήγουμε να δημιουργούμε κωδικό πας τον κωδικό με αθρώπους άγνωστους - εν τέλει τζαι με γνωστούς, τζαί στο τέλος έχουμε χτίσει γυρώ μας έναν τόιχο αδιαπέραστο που το αθρώπινο ενδιαφέρον. Όποιος πεί τζίνο που εν θέλουμε να ακούσουμε, όποιος κάμει μια κίνηση απαγορευτική μπλοκκάρεται που τη ζωή μας χωρίς πολλά πολλά. Βεβαίως, όπως βλέπουμε εμείς τους άλλους σαν αναλώσιμους, βλέπουν μας τζαί τζίνοι. Αν φορείς τα λάθος ρούχα, καπνίζεις λάθος μάρκα τσιγάρο, οδηγάς υπερβολικά παλίο αυτοκίνητο, αν δεν σου αρέσκει η Λέιτι Γκάγκα τζαί αν γουστάρεις να μιλάς για τέχνη τζαί πολιτίσμό αντί για την τηλεόραση, εν σαν να βάλλεις τον λάθος κωδικό. Εν υπάρχει δεύτερη ευκαιρία.

Ακόμα τζαί στον κόσμο των μπλόγκερς, θωρούμε ένα μπλογκ για πρώτη φορά. Θωρείς την εξωτερική εμφάνιση τζαί θκεβάζεις το πιο πρόσφατο μπλογκ. Πριν καλά καλά φτάσεις στο τέλος, έσσιεις αποφασίσει, με εξαιρέσεις φυσικά, αν θα συνεχίσεις να το θκεβάζεις. Αν όι εν σε πολλοκόφτει. Έν σκέφτεσαι τον άθρωπο πίσω που το μπλόγκ, ούτε τα συναισθήματα πίσω που τα λόγια. Είμαστε ούλλοι αναλώσιμοι. Υπάρχουν πάνω που 500 κυπριακά μπλογκς τζαί ο χρόνος σου εν υπερβολικά λλίος για να ασχολείσαι με τον καθένα για πάνω που 2 λεπτά.
Σε μερικά μπλογκς, κυρίως πολιτικού περιεχομένου, θωρείς αθρώπους που με τα σχόλια τους πληγώνουν, τυφλώνουνται που την ελευθερία λόγου, που την απουσία προσώπου απέναντι, είτε εν το πρόσωπο του συνομιλητή τους είτε το δικό τους την ώρα που ξιτιμάζουν την μάνα τζαί τα κοπελλούθκια σου. Είμαστε ούλλοι αναλώσιμοι. Τί το κακό ανάμεσα στους 500 μπλόγκερς, ο ένας να σε αντιπαθεί? Τζαι για τζίνον αναλώσιμος είσαι.
Τζαι οι κωδικοί να πολλινίσκουν, να γίνουνται πιο περίπλοκοι, πιο περίτεχνοι.
Μια μέρα ξυπνάς τζαί εν βρίσκεις ούτε εσύ ο ίδιος τους κωδικούς που έβαλες. Μεινίσκεις κλειδωμένος έξω που τη ζωή σου τζαί όσες προσπάθειες τζαί να κάμεις για να έβρεις τους κωδικούς, εν τα καταφέρνεις.
Η μόνη λύση φαίνεται τζαί η πιο παράλογη. Να ξεκινήσεις μια νέα ζωή χωρίς κωδικούς. Να μιλάς σε ούλλους ώσπου να έβρεις κάτι κοινό. Τζιαμέ που θέλεις ασυναίσθητα να σιωπήσουν γιατί νομίζεις λαλούν πελλάρες, τζιαμέ να προσπαθείς πραπάνω. Να περάσεις πολλήν ώρα με έναν άγνωστο ώσπου να σταματήσει να εν άγνωστος. Να έχουν ούλλοι πρόσβαση στη ζωή σου αλλά με σεβασμό. Ούτε η Google εν τα ανέχεται ούλλα. Την ασφάλεια να την βρίσκεις στους αθρώπους που αγαπάς τζαί όι σε σχέσεις που χρειάζουνται αποδικωποίηση. Να μεν απομυθοποιάς τους άλλους για μια λάθος κουβέντα τζαί να μεν ανέχεσαι την δική σου απομυθοποίηση για κανένα λόγο. Τζαί φυσικά να θυμάσαι πως κανένας μα κανένας ενεν αναλώσιμος. Ένας άθρωπος να υπάρχει που σε αγαπά, σημαίνει πως εν είσαι αναλώσιμος. Ούλλοι είμαστε ξεχωριστοί. Είμαστε πολλοί, αλλά τζαί ο χρόνος εννεν λλίος. Κόψε λλίη που την ώρα που θωρείς τηλεόραση, που την ώρα που πνίεις τον πόνο μπροστά που το ψυγείο, που στέκεσαι μπροστά που τον καθρέφτη τζαι παρακαλάς τον να σου πεί ότι η τζιλλιά που κρέμμεται εν να γίνει κοιλιακοί τζαί ότι να βυζιά σου εν να μιαλίνουν τζαί εν να ανεβούν, ότι το πράμα σου εν να μακρύνει τζαί οτι οι άσπρες τρίχες εν να εξαφανιστούν τζαί εν να παραξενευτείς που το πόσος χρόνος μεινίσκει για να αφιερώσεις στους άλλους. Όταν πεθάνουμε έννεν η τηλεόραση, ούτε ο καθρέφτης που εν να κλάψει για μας. Εν οι αθρώποι που μας αγαπούν. Τζαι αγαπούν μας γιατί ξέρουν πως όσον αφορά το άτομο τους, εν χρειάζεται κανένας κωδικός για να προσφέρουν τζαί να δεχτούν την αγάπη.
Η κωδικοποίηση περιλαμβάνει την ποίηση, την δημιουργία. Ας μεν γίνει λόγος για να καταστρέφουμε σχέσεις.

Η τίγρης τζαί οι Αθρώποι της Φωθκιάς

Πέμπτη πρωί τζαί είμαι με τη δασκάλα της κιθάρας. Διά μου 2-3 κομμάθκια που πρέπει να μάθω τζαί μετά δια μου ένα άλλο τζαί λαλεί μου με την ρωσική προφορά της, "Τούτου εδώ είναι για το ψυχή σου", εννοώντας ότι εν εν ανάγκη να το μάθω, μόνο αν θέλω. Εχαμογέλασα μόλις μου το είπε. Εχαμογέλασα γιατί εν ασυνήθιστη φράση να χρησιμοποιήσεις κάποιος αλλά τζαί επειδή είβρα το πολλά γλυτζί πράμα να πεί κάποιος. Κάμε το αλλά όι για μένα. Παίξε το για τη ψυσσίη σου.


Πιο μετά θκεβάζωντας Καζαντζάκη, ππέφτω στο εξής κομμάτι (εν στον ζωολογικό κήπο του Λονδίνου): ...οι τίγρες είναι το πιο αποκαλυπτικό, το πιο αντιπροσωπευτικό δημιούργημα της ζωής. Είναι η καθαρή ουσία της φοβερής δημιουργικής κίνησης, η γυμνή, αχόρταγη, πονηρή, ανήλεη δύναμη, λυγερή πολύ κι όλο ύπουλη επικίντυνη χάρη - απαράλλαχτη σαν το Πνέμα.

Αν το Πνέμα ήταν ορατό, έτσι, σαν τον τίγρη θα περπατούσε, και θα' τρωγε την ίδια τροφή: κοτρόνια κρέας. Κι έτσι με το ίδιο κίτρινο μάτι, πιτσιλισμένο αίμα, θα κοίταζε τους ανθρώπους. Όχι σαν οχτρός ούτε σα φίλος, σαν κρέας."



Μέσα σε μια μέρα είχα θκιο αντικρουώμενες απόψεις για τη ψυχή-πνεύμα. Η μια υποδείκνυε μου πως η μουσική εν κάτι γαλήνιο, κάτι σχεδόν που όνειρο, σαν ένα καλό ξωτικό που ημερεύκεις το με μουσική τζαί καλόπιασμα. Τζαί τούτο που ένα άθρωπο που σέβουμαι, που ένα Δάσκαλο, έστω κιθάρας. Που ένα άθρωπο που θέλει να τρέφω τη ψυχή μου με μουσική. Τι πιο αγνό?
Που την άλλη είχα τον Καζαντζάκη. Γίγαντας λογοτεχνικός τζαί απ'ότι θέλω να πιστέφκω ένας άθρωπος υπεράθρωπος. Στες απόψεις του, στο βλέμμα του που έβλεπε πράματα που οι άλλοι εν εμπορούσαν, στα σσιέρκα του που είχαν την δύναμη να γράψουν λόγια δύσκολα, που πονούν, αλλά που πρέπει να ειπωθούν. Έλεεν μου πως το πνεύμα εν έσσιει ταυτότητα καλού ή κακού. Εν κάτι ουδέτερο, έξω που μένα. Κάτι που το τρέφεις ωμά, χωρίς πολλά πολλά, αλλά ταυτόχρονα κάτι που εν ακαταμάχητο, που έσσιει μια γοητεία που καταφέρνει να σε πάρει πίσω στον τζαιρό που τζαί μεις σαν αθρώποι στες σπηλιές, εσκοτώναμε απρόσωπα για να επιβιώσουμε. Μες τζίντην αγριάδα, τη φαινομενική βαναυσότητα υπήρχεν μια ομορφκιά τέλεια, "γυμνή" όπως λαλεί τζαί ο Καζαντζάκης, μια έλξη προς τζίντην δύναμη που που το τίποτε εδημιούργησε μας. Τζαί αδυνατώ να διαφωνήσω μαζί του. Ότι μου λαλεί ακούουνται μου όι μόνο λογικά αλλά τζαί αληθινά-όπως ότι λαλεί εξάλλου.

Σκέφτουμαι πως τούτη η πάλη μεταξύ των θκιο τούτων απόψεων, αντικατοπτρίζεται τζαί στην τέχνη. Για παράδειγμα στη ζωγραφική, έχουμε ζωγράφους που εθέλαν να αιχμαλωτίσουν το φως στους πίνακες τους. Ζωηρές κινήσεις ζωής, στιγμές που ειπώνονται με ένα χαμόγελο ή με λλίο κίτρινο στον καμβά. Έχουμε ζωγράφους που στην τέχνη τους αιχμαλωτίζαν το σκοτάδι, επνίαν την αθρώπινη κίνηση με μαύρο, εσυστήναν τες πιο σκοτεινές πλευρές του πνεύματος πάνω στον καμβά που ελύγιζε που το σθένος τούντων συναισθημάτων, υπέκυπτε που τα τραύματα που του επροκαλούσεν οι ανεξέλεγκτες πινελιές τους καλλιτέχνη. Σκοπός εν ήταν η ομορφκιά αλλά η αλήθκεια, σκοπός εν ήταν να συμπαθήσεις ή να μισήσεις τον πίνακα αλλά να σε τρομάξει η αλήθκεια του.

Εκατάληξα ότι σε κάθε εποχή υπάρχει τούτη η πάλη μεταξύ ψυχής τζαί πνεύματος. Μεταξύ του εξωρα'ι΄σμού των πραμάτων, της ωραιοποίησης τους, τζαί του πως πραγματικά ένει. Τζαι θεωρώ πως εν υπάρχει κάτι κακό με τούτο. Εν αγνότατο πράμα να θέλουμε να πιστέφκουμε ότι η ψυχή μας εν μια ήρεμη γη χωρίς πολέμους, χωρίς φωθκιά τζαί πάθος. Μια γη που εφραίνεται με ωραία μουσική, με ρυθμική ποίηση τζαί πολύχρωμους πίνακες. Το κακό βρίσκεται στο όταν αρνούμαστε να αποδεχτούμε το πνεύμα σαν Καζαντζική τίγρη, που τρέφεται με κρέας ωμό σαν την αλήθκεια που πρέπει να λαλούμε, ασυγχώρητο σαν τη ζωή που ζούμε, απρόβλεπτο σαν το δρόμο που εν πάντα απλομένος μπροστά μας, ανήλεο σαν τους προγόνους μας που ανάφκαν φωθκιές όπου είσιεν πέτρα, με μιαν πονηριά που αντικαταστήσαμε με την πανουργία , γυμνό σαν την προπατορική ενδυμασία μας που πλέον εκαλύψαμε με ρούχα ακριβά που κρύφκουν τη φτηνή φύση του χαρακτήρα μας που αναπτύξαμε.
Στες μέρες μας εμείναμε στην ωραιοποίηση τζαι αφήκαμε το πνεύμα. Γοράζουμε περιποιημένες πλαστικές σαλάτες που το σούπερμάρκετ, φορούμε ρούχα που πάνω έχουν το όνομα αθρώπων που εν ξέρουμε, που εν θα μάθουμε ποττέ τζαί που πιθανότατα απαξιούν για μας. Εσβήσαμε τες φωθκιές μέσα μας που ανάψαν με μόχθο τζαί αίμα οι προγόνοι μας τζαί έμεινεν η κρύα τζαί γυμνή πέτρα. Τζίνοι ήταν οι Αθρώποι της Φωθκιάς τζαί εμείς τα αθρωπάκια των σπηλαίων.

Το Άντι-Ταζ Μαχάλ

Το Αντι-Ταζ Μαχάλ εν κυπριακό. Βρίσκεται τζιαμέ λλίο πριν το έμπα της Λευκωσίας, άμαν έρκεσαι που Λάρνακα εν στα αριστερά. Πρόκειται ένα μεγάλο σπίτι/μικρό παλάτι που τζίνα που συνηθίζουν να χτίζουν οι Κυπραίοι πριν παν φυλακή που τα δάνεια.
Το σπίτι τούτο, αν εκαταλάβεται πιο λαλώ, εν αιώνια άχτιστο. Έσσιει γυρώ φοινιτζιές, τζαί εν πάνω σε ένα ύψωμα μόνο του. Έσσιει τουλάχιστον 10 χρόνια που εν τζιαμέ τζαί εν ατέλειωτο. Γκρίζο τζαί μίζερο φορεί το προσωπείο του ιδιοκτήτη που εν εγνώρισε ποττέ.
Ο μύθος λέει (είπεν μου ο παπάς μου) πως έχτιζε τον ένας πλούσιος για την κόρη του αλλά όταν τζίνη είπεν του πως αγαπά έναν αλλοδαπό, τζίνος στο όνομα της νεόπλουτης κυπριακής πατρικής αγάπης είπεν της αν δεν χωρίσεις εν σου το τελειώνω. Τζαι έτσι ήταν η μοίρα του σπιθκιού να μείνεί άχτιστο, να καρτερά έναν ιδιοχτήτη που εν θα έρκετουν ποττέ εις το όνομα της αντι-αγάπης.

Ξέρετε, το είδος της αιώνιας αγάπης π.χ. της γονικής, που αν τζαί αιώνια κλονίζεται με το πρώτο σκουλαρίκι, το πρώτο, τατού, την πρώτη κακή παρέα, την πρώτη λάθος αγάπη, για έναν μαύρο ή για κάποιον του ίδιου φύλου. Η αγάπη φυλακή που εν γεμάτο πρέπει τζαί γεμάτο προσδοκίες που ούλλον ζητούν σου αλλά εν πέρνεις. Η αγάπη που σε σταματά να πραγματοποιάς τα όνειρα σου γιατί τα όνειρα του παπά εν άλλα. Η αγάπη που εν να σε κάμει να δουλέφκεις όπως τον σσίλο για μια ζωή για τα παιθκιά σου, για "να έχουν μιαν καλλίτερη ζωή", σε μια σσιρόττερη σκλαβιά, δουλέφκωντας για τα δικά τους παιθκιά τζαί χωρίς κανένας να ζεί τη ζωή του τελικά. Αν τολμήσει κανένας να πραγματοποιήσει τα όνειρα του, να ζήσει για τζίνον, τζαί όι για την μάμι τζαί τον ντάτι, γίνεται το μαύρο πρόσωπο, τζαι η απειλή έτοιμη, το αιώνιο όπλο στο τραπέζι. "Εν να σε αποκληρώσω, να δούμε τι εν να κάμεις όταν εν θα βαστάς λεφτά!" Ωραία,ζεστά, σίγουρα λεφτάκια και ευτυχία φέροντες.

Το σπίτι τζίνο, το σύμβολο της σημερινής αντι-αγάπης που μαστίζει, εν μπορώ παρά να το παρομειάσω με το Ταζ Μαχάλ, τζαί να το ονομάσω το απόλυτο αντι-Ταζ Μαχάλ.
Το πρώτο έχτισε το ένας σύζυγος στη γυναίκα του με το θάνατο της. Το απόλυτο σύμβολο αγάπης. Της αγάπης που εν ζητά τίποτε. Ούτε καν ευχαριστώ. Ούτε καν την παραμικρή αναγνώριση. Της αγάπης που σε κάμνει να χτίσεις κάτι για κάποιον που εν θα το δεί ποττέ. Που εν θα σου αφληκει περιουσία τζαί άρα εν έσσεις συμφέρον να χτίσεις. Το είδος της αγάπης που εν να σε κάμει να χαράξεις χιλιάδες σκαλιά σε ένα βουνό για να περπατά τζίνος ο άθρωπος που αγαπάς, να σπάζεις την πλάτη σου, να τσακίζεις σσιφτός, για να αφήκεις πίσω σου ένα μονοπάτι που πέτρα, όπως έκαμε κάποιος στην Κίνα για τη γυναίκα του.
Το δεύτερο έχτισε το ένας σε μιαν αιώνια κατρακύλα προς το βόθρο του χρήματος. Ένα σπίτι που στέκεται περίοπτο τζαί μοιραίο τζαί θωρεί τους Κυπραιους που περνούν που μπροστά του. Σύμβολο μιας αντι-αγάπης απαίσιας που εν θα έπρεπε να υπάρχει. Εν θα έπρεπε καν να το αποκαλώ αντι-αγάπη τουντο πράμα. Εν το τόσο μολυσμένο τζαί λέρο συναίσθημα που εν του αξίζει να βρίσκεται τόσο κοντά στην λέξη αγάπη.
Το σπίτι θωρούμεν το τζαί όμως εν μας συγκινεί. Εν παραδειγματιζούμαστε. Ένας άθρωπος στο όνομα της αγάπης είσσιε να χτισει σπίτι της κόρης του. Φανταστείτε τζίνη χαρά όταν της το είπε. Για τζίνην ήταν η απόλυτη ένδειξη αγάπης που τον παπά της, Που το παπά που την εβαστούσε στα σσιέρκα του που ήταν μιτσιά. Που την εφιλούσε πριν τζιμηθεί. Που την επήρε σχολείο την πρώτη μέρα, που της ελαλούσε "να το φιλήσω να γιάνει" όταν έππεφτε χαμέ. Που την έμαθε να κολυμπά τζαί που την έμαθε τι εν η αγάπη όταν της ελαλούσε παραμύθκια για πρίγκιπες που σκοτώνουν δράκους για να εν κοντά στην καλή τους.
Τζαί ξαφνικά η απόλυτη προδωσία. "Επείρες μαύρο?" "Χώριστον βάρβαρο, τον φτωχό, τον λέτσο, αλλιώς σπίτι εν έσσιει. Να δούμε σε ίντα τρώγλη εν να ζεις μετά, ήνταν που εν να ταίζεις τα μπάσταρτα σου τα μωρά".(τούτου του είδους οι γονείς αρέσκουνται στην υπερβολή τζαί τα βαρετά λόγια). Μπορεί να της είπε τζαί κανένα "'Ισσιαλλα να μεν δεις χα΄ί΄ρι αμαν τον πάρεις.(η προσωπική ευτυχία των παιθκιών εξαφανίζεται όταν τα πράματα εν παν σύφωνα με το σχέδιο.) Η κατάρα εκράτησε φαίνεται για πολλά χρόνια. Πάνω που δέκα. Τωρά το σπίτι χτίζεται πάλε. Γλίορα γλίορα μάλιστα. Σίουρα έγινεν το δικό του τζίρη. Το χρήμα πάντα κερδίζει σε έτσι φαμίλιες. Για εκατάφερε να χωρίσει την κόρη τζαί να την εκαταδίκασε σε κανένα γάμο-φυλακή με μια οικογένεια που έσσιει επιχειρηματικά παρεδώσε, καταδικάζοντας έτσι τζαί τα εγγόνια του σε μιαν ζωή αντι-αγάπης για χτίζει το για κανέναν άλλο.
Πριν τελειώσει τζαί γίνει σαν ούλλα τα σπίθκια που εγέμωσεν η Κύπρος, μεγάλα σπίθκια που μέσα ζουν μικροί αθρώποι, θέλω να ξαναπεράσω, να θαυμάσω το Αντι-Ταζ Μαχάλ, το αιώνιο σύμβολο της σύγχρονης αγάπης που έσσιει επίκεντρο τα λεφτά. Απαίσια, κρύα, σίγουρα λεφτάκια και δυστυχία φέρωντας. Σε μια ζωή παραμυθένια που ο πρίγκιπας σκοτώνει το δράκο έναντι αμοιβής τζαί παντρέφκεται την πριγκίπισσα αφού συφωνήσει την προίκα με τον βασιλιά τζαί το γράψει ένα σπίτι στη Μακεδονίτισσα.

Η συμβουλή του ψαρά

Στες σπηλιές του Κάβο Γκρέκο, έσσιει ένα τόπο καμιά 15αρκά μέτρα ύψος, που ππηδά ο κόσμος που τζιαμέ κάτω πες τα κυανά νερά που κάτω. Εχτές επίαμεν τζιαμέ τζαί επηδήσαμε. Όπως τζαι για κάθε απόφαση στη ζωή, εσυμπεριλαμβάνετουν το ρίσκο τζαί η επιλογή του να μεν το κάμεις. Έτσι όπως στέκεσαι τζιαμέ στην άκρια, ακούεις τα κύματα που σπάζουν κάτω, αλλά εν τολμάς να κοιτάξεις κάτω. Θωρείς μπροστά τζαί σκέφτεσαι "ίνταμπου κάμνω?". Εν μια κάποια επιλογή να στραφείς πίσω αλλά μετά λαλείς, αν θα κάμω πίσω τωρά, εν να κάμνω πίσω πάντα. Η βουθκιά τούτη εν πιο μεγάλη που μένα τζαί εν πιο μεγάλη που τη ζωήν ούλλη. Κλίεις τα μμάθκια τζαί ππέφτεις. Εν τζίνη η σσιρόττερη ώρα. Που κάταλάβεις ότι εππίδισες. Που το μόνο που μεινίσκεί εν να δείς αν η μοίρα είσσιεν κκέφκια να παίξει μαζί σου. Αν το σέρβις σου εν να βρεί επιστροφή που απέναντι ή αν θα φκεί έξω τζαί εν να χάσεις το παιχνίδι. Ππέφτεις μια πτώση που εν μαζί ατέλειωτη τζαί σύντομη.
Tiebreak. Για τωρά. Εν να ξανααναμετρηθουμε.

Ππέφτεις μες τα καταγάλανα νερά. Ακούεις ένα δυνατό θόρυβο τζαί ξαφνικά πλημμυρίζεις γαλάζιο. Συνηδητοποιάς ότι εν ένα ολοκαίνουριο συναίσθημα. Τζαί εν εν κάθε μέρα που νιώθεις κάτι καινούριο. Γεμώνεις αφρούς είσαι σοκαρισμένος για ένα δευτερόλεπτο τζαί σκέφτεσαι ότι κάπως έτσι ένιωθεν η Αφροδίτη όταν ο Δίας έσυρε την μες τους αφρούς της Πάφου δίχως να τη ρωτήσει. Τζαί σαν τζίνη, εν είσαι τσακισμένος που τούντην εμπειρία. Εν λυγίζεις. Ξέρεις ότι εν μόνο η αρκή. Ξέρεις ότι εν να φκεις που τα παγωμένα νερά τζαί εν να είσαι πιο όμορφος που κάθε άλλη φορά. Εν να κουβαλάς την ομορφκιάν του τόπου που σε εδέχτηκε τζαί που σε εκαταδέχτηκε. Εν να είσαι βαφτισμένος μες τα νερά που έξω που σένα τζαι την Αφροδίτη, λλίους αθρώπους εδεχτήκάν. Τζαί φκέννεις με λλιην δυσκολία αφού τα κύματα εν δέχουνται να σε αφήκουν, αρέσκει τους η παρέα σου, η θέρμη του αθρώπινου σώματος. Τζαί σε μιαν άκρως ποιητική στιγμή, αναδύεσαι, οι αλμυροί αφροί τρέχουν που πάνω σου. Θωρείς το τοπίο με τες σπηλιές τζαί φαντάζεσαι τον εαυτό σουν να ππέφτει όπως πριν. Σκέφτεσαι τους αθρώπους που εππέφταν που΄τζιαμέ πριν 100-200 χρόνια. Τζαί νιώθεις το ίδιο με τζίνους. Περήφανος, αιώνιος, με μια νέα αθανασία να τζυλά στες φλέβες σου.
Τζαί σε τζίντην φάση έρκεται ο Ποσειδώνας να σε υποδεχτεί, να σε ευχαριστήσει που τον επισκέφτηκες, ας έν τζαί έτσι απότομα, απρόσκλητα, βίαια. Το θαλασσινό του σπίτι εν έτσι, άρα τερκάζει που εμπήκες έτσι φουτουνιασμένος μέσα. Για αυτόν εν εν θυμωμένος. Αντιθέτως, χαμογελά.

Στην περίπτωση μου ήρτε στη μορφή ψαρά. Εφορούσε πέδιλα τζαί εβαστούσε δίχτυ με λλία ψαρούθκια μέσα. Επιάτε τίποτε? λαλώ του.
Λλία πράματα. Έσσιει ρεύματα που κάτω.
Να σας βοηθήσω με το δίχτυ? είπα του, αφού είδα εδυσκολέφκετουν με τα πέδιλα.
Πρόσεχε μεν σε κρούσουν οι κουρκούνες.

Θωρώ τα μπλέ του τα μμάθκια. Τες γκρίζες σγουρές του τρίσσιες. Την ηλιοκαμένη του φάτσα, τα νεκατωμένα του παλιά. Είσσιε τζαί ένα χρυσό δόντι μπροστά, παρακαταθήκη του θαλάσσιου του βασιλείου. Λάφυρο κανενού καραφκιού που έπνιξε πριν αιώνες. Πολλά κλισιέ ψαράς, όπως τες φωτογραφίες. Ωραίο κλισιέ όμως. Αυθεντικό.
Ανεβαίνω πάνω που τους βράχους, τζαι το ανέβασμα εν δυσκολόττερο που τη πτώση. Εν φοούμαι πιον αλλά είμαι κουρασμένος. "Πάτα πάνω μου" λαλεί μου ο Φίλος.


Πάμε πίσω, τζαί έμαθα νέα πράματα. Η εμπειρία ήταν ωραία αλλά το μάθημα καλλίτερο.
Άμαν μπροστά σου έσσεις εμπόδιο τζαί η μόνη άλλη επιλογή εν να στραφείς πίσω, πήδα. Το εμπόδιο αποδυκνύεται υπέροχο τζαί η διαδρομή προσιδοφόρα.
Οι φίλοι με Φ κεφαλαίο, φαίνουνται τζιαμέ που εν το περιμένεις. Τζιαμέ που εν καρτεράς το σσιέρι τους, απλώνεται το σσίερι τους. Κάμνεις τζαί δίχα του, αλλά η προσφορά αξίζει όσο ο μεγαλλίτερος θησαυρός. Τζίντη φάση καταλάβεις ότι κάτι έκαμες σωστά στες επιλογές σου.
Εν εύκολο να ππέσεις αλλά δύσκολο να ανεβείς. Εν τέλει εν απαραίτητο τζαί η δύναμη σου τζιαμέ εν να φανεί.
Το άλμα(το μεγάλο Ναι) εν εν τέλει ένα απλό άλμα(ένα απλό ναι). Κάμνει τη μεγαλλύτερη διαφόράν όμως.
Τζαί το πιο σημαντικό μάθημα. Εν καλό πράμα να αγαπάς τζαί το σπουδαιότερο πράμα που εν ικανό να κάμει το σσίερι σου εν να δωθεί σε κάποιον για βοήθεια, αλλά πάντα πρέπει να προσέχεις να μεν κρούσεις. Που τες χερσαίες κουρκούνες που καραδοκούν γυρώ σου.

Δέκα σταγόνες βροχής στη Λήδρας

Ήμουν σήμερα στη Λήδρας με μια φίλη. Τη νύχτα. Επήαμε για γύρο που το Σαλονικιό τζαί επειδή εν είσσιε χώρο έξω να φάμε, επήαμε λλίο πάρακάτω. Τζιαμέ έσσιει σχεδόν πάντα ένα ζευγάρι σχετικά μεγάλων αθρώπων που ο άντρας βαστά κιθάρα τζαί η γυναίκα/φίλη/σύντροφος του κάθεται δίπλα του έξω που το Peacocks.

Παίζουν τραούθκια στιλ 60s, 70s τζαί η φωνή του άντρα μοιάζει τέλεια με του Μπόμπ Ντίλαν. Εκάτσαμε απέναντι τους, πάνω σε ένα πεζουλούι. Ακούαμεν τους τζαί σε λλίο ήρτε ένας άντρας που εφαίνετουν Βόρειοευρωπαίος τζαί έκατσε δίπλα τους. Ήταν μόνος του, επερνούσε που τζιαμέ τζαί απλά έκατσε. Έστριψε τσιάρο τζαί ετραουδούσε τα τραούθκια. Εμείς απέναντι να παρατηρούμαι. Έκαμε μας εντύπωση ο τύπος.

Μετά που λλίον, εστάθηκε ένας Κυπραίος μπροστά τους, έβαλε λεφτά τζαί άκουε. Ήρτε τζαί ένας φίλος του τζαί ακούαν μαζί, τουλάχιστον 15λεπτά.

Ήρτε δίπλα τους τζαί μια με δερμάτινα τζαί ταττούς, έπιαν τους κουβέντα, άψαν το τσιάρο της τζαί ακούαν μαζί.

Τζαί μεις τζιαμέ. Έσκέφτηκα, ήντα ωραία, πολλά αυθόρμητο ξαφνικά να εμαζευτήκαμε τόσα άτομα τζιαμέ. Βλέποντας το κόσμο να περνά μπροστά που το ζευγάρι που έπαιζε μουσική, κόσμος που εν τους εδιούσε σημασία, ή καμιάν κλεφτή μαθκιά το πολλή, κόσμος με τα προβλήματα τους, τες σκέψεις τους τζαί ξέρω γω, έκαμε μου μεγάλη εντύπωση πως ο πιο ευτυχισμένος άθρωπος τζιαμέ, ο πιο πλήρης, ο πιο ικανοποιημένος ήταν τζίνος που έπαιζε κιθάρα. Μπροστά του επαιρνούσαν αθρώποι που εν εκαταδέχουνταν να τον κοιτάξουν, αλλά αν εγυρίζαν πάνω του θα τους εκοίταζε στα μάθκια. Επαιρνούσαν αθρώποι καλοντυμενοι, περιποιημένηοι, όμορφοι, αλλά γυμνοί μες στες ακριβές τους μάρκες, άσσιμοι με τη μάσκα της αδιαφορίας τους.. Τζίνος εκάθετουν χαμέ με ένα ξιφτισμένο τζιν τζαί μια ξοβαμμένη, πολλοφορεμένη μπλούζα τζαί ήταν πλούσιος μες την απλότητα του, πανέμορφος τυλιμένος με την αύρα της μουσικής του.

Τζαί σήμερα τζιαμέ, μπροστά στον κόσμο τούτο εθυμήθηκα ένα σημαντικό μάθημα. Μιαν αρχή τεράστιας σημασίας. Πως όταν εν εσσιεις τίποτε, εν υπάρχει κάτι που μπορείς να χάσεις. Πως αν με λλίη μουσική είσαι πλούσιος τζαί ευτυχισμένος, εν να είσαι πάντα έτσι. Πως όταν επενδύεις στους αθρώπους, όταν τα όνειρα τζαί οι προσπάθειες σου καταλήγουν στον Άθρωπο, πάντα μα πάντα φκένεις κερδισμένος, τζαί ποττέ μα ποττέ εν είσαι μόνος σου. Εθυμήθηκα πως ευτυχισμένος είσαι όταν ζεις απλά. Όταν η τσαχπινιά στο παίξιμο μιας κιθάρας κάμνει σε τζαί γελάς. Όταν τα λαθκιασμένα σου δάχτυλα που μυρίζουν γύρο εν αρκετά για να αναστενάξεις που ευχαρίστηση. Όταν ο άθρωπος δίπλα σου νιώθει ελεύθερος, αιώνιος, πάνδεκτος, τζαι κάμνει σε να νιώθεις τζαί σύ έτσι. Όταν με 5 άγνωστα άτομα, κάμνεται μιαν ομάδα ανίκητη, με πυρήνα την αγάπη για τη μουσική. Όταν φκάλεις τα παπούτσια τζαί συνηδητοποιείς πως εν ένιωσες τον παλμό της γής για μήνες. Όταν νιώθεις ελαφρύς σαν τον αέρα τζαί σταθερός σαν τη γη. Όταν το πάθος σου να ζήσεις πιάνει φωθκιά, τζαί δέχεσαι τα ούλλα τα πράματα της ζωής σαν το νερό, ομαλά, χαλαρά, με τη σίουρη γνώση πως ούλλα θα περάσουν τζαί εν να γίνουν ούλλα λάδι πάλε.

Τζαί τζιαμέ που κάμνεις τούτες τες σκέψεις, σκέφτεσαι πόσο ωραία ένι που ήβρες μια αυτοσχέδια χίππικη όαση στη μέση της Λευκωσίας τζαί πως το μόνο που θα εμπορούσε να γίνει για να καλυτερέψει η φάση εν να βρέξει. Να βρέξει τζαί να φύει ούλλη η πυρά που προκαλούν τζίνοι που μπροστά στο θέαμα ευτυχισμένων αθρώπων γυρίζουν που την άλλη, μπροστά στο θέαμα κάποιου που απλά αποφάσισε να φκάλει τα παπούτσια ή να πίει μπύρα ή να κάτσει χαμέ ή να παίξει κιθάρα μες το δρόμο ή να αφιερώσει 5 λεπτά απλά να κάμει ένα διάλειμμα με το να ακούσει μουσική που έναν άθρωπο απλό, ξινίζουν τα μούτρα τους("Σκέφτου να μας δει κανένας γνωστός", "Εν έχουν πιο σημαντικά πράματα να κάμνουν", "Εν έχουν ζωή σαν εμάς που φορούμε μάρκες/μάσκες τζαί κάποιοι είμαστε γιατί κουβαλούμε παχουλές πιστωτικές τζαί έχουμε ψεύτικο μαύρισμα").

Έτσι ενώ παρακαλώ για βροχή, μια Βιετναμέζα στέκεται μπροστά στον μουσικό, τον Καλλιτέχνη(με κ κεφαλαίο επειδή ξέρει πως η ζωή εν η καλύτερη τέχνη), τζαι χορέφκει (εχτός ρυθμού) το Obladi Oblada των Beatles. Τζαί η μια Βιετναμέζα σε δευτερόλεπτα γίνεται 10 Βιετναμέζες. Τζαί ξαφνικά δέκα σταγόνες ασιατικής βροχής, δέκα πανέμορφα λουλούδια με χαμόγελα που θα σβηστούν μετά που χυδαίους γέρους για λλία ευρώ, θκιώχνουν που πάνω τους τζαι που πάνω μας την πυρά, τη ζέστη της αμαρτίας, τζαί δροσίζουν μας με τες εξωτικές τους σταγόνες. Τα πρόσωπα ούλλον μας γεμώνουν χαμόγελα τζαί λλίο συγκινούμαι. Η εικόνα που εν μπροστά μου εν ασύλληπτης ομορφιάς. Σπάνια. Η σκέψη ότι μπορεί να την έχανα αν έκαμνα κάτι διαφορετικό αντί να αποφασίσω να πάω Λήδρας, φοητσιάζει με. Τζαί ανακουφίζουμε που είμαι τζιαμέ. Θωρώ την πιο ωραία ταινία που είδα τον τελευταίο χρόνο. Που αξίζει όσκαρ καλύτερης φωτογραφίας, καλύτερης πραγματικής σκηνοθεσίας, καλύτερης αυθόρμητης ερμηνείας, καλύτερης χρήσης φυσικών εφέ, καλύτερης μουσικής, καλύτερων αθρώπων.

Πριν φύουν βάλλουν λεφτά σκληρά κερδισμένα στον άθρωπο που παίζει κιθάρα τζαί η μια λέει ένα γενικό ευχαριστώ σε όσους εν τζιαμέ. "Ευχαριστώ" για το ρεσιτάλ που έδωκε. Το υπέροχο, το ατίμητο, το τόσο λυπηρά υποτιμημένο. Γελά με τες φίλες της ξαφνιασμένη που την ελευθερία που ένιωσε. Τζαί χωρίς να το καταλάβει, εμοίρασε μαθήματα ζωης σε όσους επερνούσαν αδιάφοροι, υπερόπτες, απορροφημένοι με τες σκέψεις τους. Αν εκοιτάζαν λλίο γύρω τους, αν εδιούσαν σημασία στον συνάθρωπο τους, έστω μια φορά, είσσιε να σώσουν λλίον που τον εαυτό που χάνουν κάθε μέρα.
Δέκα δροσοσταλίδες να χορέφκουν ανέμελα τζαί μια κιθάρα που πίσω, εν αρκετά να μου θυμίζουν την θεία κοινωνία της σημερινής μέρας.