Τζιαμέ που περιμένεις το μάννα, έρκεται το κλάμα, τζιαι τζιαμέ που προετοιμάζεσαι για κλάμα, έρκεται το μάννα. Το μόνο που μεινίσκει τελικά εν να ζεις τζιαι να γελάς. Τζιαί το κλάμα του Θεού ένι.















































Τρίτη 1 Ιουνίου 2010

Αντι-Ποίηση

Τζίινο που μ' αρέσκει με την ποίση εν το πλέιφουλνες της. Μόνο στην ποίηση μπορείς δικαιολογημένα να παίξεις με την γλώσσα. Λέξεις που εν εύηχες μαζί αλλά εν φκάλλουν κάποιο νόημα μπορούν να μπούν μαζί στην ποίηση. Η ομοιοκαταληξία εν μόνο ένα "παιχνίδι". Ο αριθμός των συλλαβών άλλο. Γι' αυτό κατά τη γνώμη μου η ποίηση εν πρέπει να παίρνει ιδιαίτερα σοβαρά τον ευατό της. Η γλώσσα, με τους σσίλιους κανόνες τζιαί τες οδηγίες, ή γλώσσα που μαθαίνουμε για χρόνια στο σχολείο πριν την μάθουμε τέλεια, η γλώσσα που εν τόσο σημαντική η χρήση της τζιαί γι' αυτό τεράστιας σημασίας να την χρησιμοποιούμε σωστά, στα σσιέρκα της ποίησης γίνεται παιχνίδι. Κάποτε κάθεται στο στομάσσι μου η ποιήση, ειδικά άμαν εν που τζίνους που όπως είπα παίρνουν την πιο σοβαρά απ' ότι πρέπει, αλλά εχτώς που τζίντες περιπτώσεις που φκάλλω τσούννες, βρίσκω την υπέροχη για τζίντην ελευθερία που προσφέρει. Κάτι σαν το μπλόγκ μου. Αν θα το παρομοιάσω με την ποίηση, τότε ο λόγος που μου αρέσκει εν επειδή ούλλα τα άλλα μέσα επικοινωνίας (τίβα, ράδιο, εφημερίδες, περιοδικά) έν επιχειρήσεις. Κάποιος έσσιει κάτι να κερδίσει στο τέλος της μέρας τζιαί τούτο υπονοεί ότι το τι λαλούν, κάμνουν τζιαί σκέφτουνται εν τζίνο που ορίζει ο μάστρος με τα ριάλια μες την πούγκα.΄Άρα όπως τζιαί η γλώσσα, τα Μ.Μ.Ε. εχτώς του ίντερνετ, εν σοβαρή υπόθεση, έσσιει κανόνες, πρέπει τζιαί μή, ντους και ντόντς(dos, dont's) που ούλλο τζιαι αποχτούν πιο πολλή βαρύτητα, όταν εμείς είμαστε στη φάση που θέλουμε πιο πολλή ελευθερία. Λόγου, σκέψεις, αντίληψης τζιαί ερμηνείας. Εν θέλουμε κρυφά μηνύματα τζιαί οδηγίες, μια γραμμή που πρέπει να ακολουθήσουμε, εν θέλουμε ετικέτες τζιαί κώδικες καλής συμπεριφοράς(τούτος εν τζιαί ο λόγος που μου αρέσκει να έσσιει βρισιές η ποίηση-με μέτρον τζιαί όι προσποιητικά).
Θέλουμε την αλήθκεια γυμνή, θέλουμε να την ακούσουμε τζιαί να τη σχολιάσουμε, τζιαί να λαλούμε τα πράματα με το όνομα τους χωρίς μάσκες. Χωρίς προσποιήσεις, τρίπλες τζιαί ψεφκιές. Με άλλα λόγια με μιαν ποίηση ωμή, που πέρνει κκελλέες, χωρίς ρητορική, με την φιλοσοφία του απλού αθρώπου που εσκαλίστηκε που τα χρόνια, τες εμπειρίες τζιαί τα λάθη, με μια ποίηση, καθόλου μα καθόλου ποιητική.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου