Τζιαμέ που περιμένεις το μάννα, έρκεται το κλάμα, τζιαι τζιαμέ που προετοιμάζεσαι για κλάμα, έρκεται το μάννα. Το μόνο που μεινίσκει τελικά εν να ζεις τζιαι να γελάς. Τζιαί το κλάμα του Θεού ένι.















































Πέμπτη 27 Μαΐου 2010

Εν μέσα μας









Tούντο βίντεο έσσιει λλίο τζιαιρό που το ξέρω τζιαί πάντα γεμώννει με με ένα συναίσθημα πολλά θετικό. Εσκέφτικα να το μοιραστώ μαζί σας. Τζιαί το τραούδιν εν ωραίο. Ονομάζεται Praan. Εν αρκετά ινσπιρέιτιοναλ κατα τη γνώμη μου. Εσσιει τζιαί ιστοσελίδα ο τύπας ο Ματτ που εξηγεί πως εξεκίνησε τζιαί διάφορες λεπτομέρειες που τα ταξίθκια του. Εννοείτε ότι τούτη η αθώα ιδέα του εξελίχτηκε σε μεγάλο έσοδο για τζίνον, λόγω της ανέλπιδους φήμης που απέκτισε τζιαί εν έχασε την ευκαιρία να γράψει βιβλία να φκάλει ντιβιντι νομίζω κουλουπου κουλουπου.


Όποιος νιώσει λλίι ζήλια νομίζω εν φυσιολογικό.. Φυσικά, ένα ταξίδι 1000 μίλιων, ξεκινά πάντα που ένα βήμα λέει μια κινέζικη παροιμία. Εγώ άκουσα το που τον Τσαλίκη.(ιν μάι ντιφένς έκσερα την που πριν). Μπορεί ποττέ να μεν πάω στο Μπουτάν, ή στη Μαδαγασκάρη, αλλά όταν ο νούς τζιαί η καρδιά εν ταξιδιάρικοι, οι χάρτες τζιαί η γεωγραφία καταντούν πλεονασμός. Που εν ο Μάττ? Μα μέσα μας φυσικά.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου